یادبودی ملی که مایه خجالت است!

بر بلندای تپه ی کارلتون در ادینبرا یادبود ملی کشور اسکاتلند قرار گرفته است. اما این بنا نه تنها مایه ی افتخار ملی نیست، بلکه مایه ی خجالت و ناامیدی می باشد.

این بنا قرار بود یادبود سربازان و ملوانان اسکاتلندی باشد که در جنگ های ناپلئونی جان خود را از دست دادند. این بنا در صورتی که کامل میشد به پارتنون نمادین آتن شباهت داشت. اما در عوض تمام آنچه اسکاتلندی ها توانستند انجام دهند برپا کردن 12 ستون بود. مردمان شهر ادینبرا خیلی زود علاقه ی خود را به پروژه از دست داده و از فراهم آوردن بودجه برای تکمیل آن امتناع کردند و بدین ترتیب این بنا به مدت دویست سال همین گونه تکمیل نشده باقی ماند.

ساخت بنای یادبود برای سربازان کشته شده در جنگ های ناپلئونی در سال 1816مطرح شد. این پیشنهاد مورد اقبال بسیاری از شهروندان ادینبرا قرار گرفت که از جمله افراد صاحب نفوذ موافق این طرح می توان به سر والتر اسکات، لرد الگین و لرد کاکبرن اشاره نمود که حمایت همین افراد به اجرای این پروژه کمک کرد بطوریکه در سال 1822 در میان شکوه و پایکوبی زیادی سنگ بنای این یادبود در محل تعیین شده قرار گرفت.

معماران این پروژه به نام های چارلز کاکرال و ویلیام هنری پلیفر رویاهای جاه طلبانه ای در سر داشتند. ظاهر خارجی این یادبود قرار بود مانند پارتنون باشد اما داخل آن قرار بود یک کلیسا را در خود جای داده و همچنین دخمه ای برای دفن کردن چهره های شاخص اسکاتلند در زیر آن تعبیه شود.

تخمین هزینه های پروژه تا 42 هزار پوند بالا رفته بود که نسبت به زمان خود مقدار قابل توجهی محسوب می شد، اما شهر ادینبرا مبلغ 16 هزار پوند برای این پروژه جمع آوری کرد و امکان گرفتن 10 هزار پوند دیگر هم از پارلمان موجود بود. علی رغم بودجه ی ناکافی، تصمیم گرفته شد که کار ساخت در سال 1826 آغاز شود. جای تعجبی نیست که در عرض سه سال و پس از برپا کردن تنها 12 ستون بودجه به اتمام رسید.

در آن زمان، ادینبرا به عنوان یک شهر به سرعت در حال توسعه بوده و چندین پروژه ی ساخت و ساز بزرگ مقیاس عالم المنفعه در دست اجرا داشت و بدین ترتیب بود که ساخت یک بنای یادبود پر زرق و برق با هزینه های بالا در اولویت قرار نداشت. علی رغم تلاش های زیاد برای تکمیل این ساختمان، این بنای یادبود ملی همچنان نیمه تمام باقی مانده است.