محوطه باستانی شادیاخ یکی از محله‌های نیشابور کهن بوده‌است که از اوایل سده سوم هجری مسکونی شده و تا سال ۶۶۹ هجری که زمین‌لرزه آن را در هم درنوردیده، اهمیت ویژه‌ای داشته‌است. بخشی از بقایای شهر کهن نیشابور در آن محل نهفته‌است. این مکان همچنین جایگاه زندگی شیخ عطار نیشابوری بوده‌است و اکنون نیز آرامگاه وی و همچنین خیام نیشابوری در آن محله قرار دارند

این محوطه، اکنون در شمار آثار تاریخی ملی به شمار می‌رود و شماره ثبت آن ۱۰۹۱۰ می‌باشد

شادیاخ از دو واژه «شادی» و «اخ» تشکیل شده‌است که به معنای شادی‌آفرین می‌باشد. این محل همچنین به صورت‌های «شادکاخ»، «شادجهان» و «شادمهر» نیز نامیده شده‌است

در کاوش‌های باستان‌شناسی که در سال ۱۳۷۹ در این محل انجام گرفت و شماری از بناهای معماری آن زمان مانند تالار عام، اندرونی و خانه‌های ویژه شراب‌سازی، آهنگری، سفالگری و شیشه‌گری و همچنین در آن منطقه پیدا شد. افزون بر بناها از مکشوفات آن کاوش می‌توان شماری اسکلت که زیر آوار زلزله مانده بوده‌اند و همچنین ظرف‌ها و لوازم فرهنگی مانند سازه‌های سفالی و شیشه‌ای و گچبری‌ها، نام برد. بخشی از بقایای باستانی آن منطقه و همچنین عکس‌هایی از اکتشافات به دست‌ آمده در آن‌جا در موزه شادیاخ، که در نزدیکی همان مکان است، نمایش‌داده می‌شود

برچسب ها

• محوطه شاد یاخ

• شاد یاخ

• شاد یاخ نیشابور

• شاد یاخ در نیشابور

• شاد یاخ خراسان رضوی

• شاد یاخ در خراسان رضوی

مطالب مرتبط