قنات قصبه گناباد بعنوان یكی از پدیده های شگفت انگیز دست ساخته انسان در طول تاریخ و نمادی از هم نوایی بشر با طبیعت توجه بسیاری از مورخان و پژوهشگران را به خود جلب كرده است . این قنات از میانه ارضی كوی شرقی گناباد از محلی معروف به « برج علی ضامن » در داخل رسوب های ریزدانه آغاز شده و از هفت كانال متصل به هم شكل گرفته است 

بر اساس آخرین مطالعات طول این قنات 33113 متر و تعداد چاه های آن متجاوز از 470 حلقه و عمق مادر چاه آن نیز حدوداً 280 تا 300 متر است . ناصر خسرو قبادیانی نخستین كسی است كه در سفر نامه اش به توصیف این قنات پرداخته و عمق چاه آن را هفتصد گز و طول آن چهار فرسنگ ذكر نموده و آن را نیز به كیخسرو نسبت داده است . ظاهرا وی از كنار طولانی ترین رشته انشعابی این قنات به نام دولاب نو عبور نموده است . فضای داخلی قنات دارای كانالها و طونلها اعجاب انگیزی است كه با بررسی های انجام یافته بر روی آن حفره هایی مشخص شده است . ظاهرا این قسمتها برای قرار دادن چراغ و پیه سوز و وسایل روشنایی به كار می رفته است در حال حاضر میزان آبدهی این قنات 150 لیتر در ثانیه است . قطعه سفالهای پراكنده در اطراف دهانه چاه حاكی از این است كه رشته قصبه در واقع كانال اولیه اصلی قنات گناباد بوده كه در زمان هخامنشیان حفر شده و در پی آن رشته های دیگر در مواقع خشكسالی ایجاد شده است

با این توصیف و با توجه به عمق چاهها و طول قنوات می توان به مهارت و استادی ایرانیان چیره دست پی برد که چگونه از قرنها پیش قادر بودند با وسایل خیلی ساده و ابتدایی شیب آب زیر زمینی و طراز زمین را در عمق چند صد متری از زیر زمین طوری حساب کنند که آب پس از طی کیلومترها در نقطه محاسبه شده به سطح زمین برسد و به قول مقنی ها « آفتابی » شود. یعنی از تاریکی خارج و در معرض آفتاب و روشنایی قرار گیرد

برچسب ها

• قنات قصبه گناباد

• قنات قصبه

• قنات قصبه در گناباد

• قنات قصبه خراسان رضوی

• قنات قصبه در خراسان رضوی

مطالب مرتبط