بی تردید، آرامگاه حافظ مشهورترین و پربازدیدترین دیدنی شهر شیراز است. این شهرت به دلیل علاقه و دلبستگی مردم به حافظ و شعرهایش است. اما این دلیل باعث نمی‌شود که زیبایی‌های این بنا در نظر گرفته نشود. این زیبایی بنا به همراه فضای روحانی آرامگاه هر بیننده‌ای را نه تنها به خود می‌کشاند بلکه ساعتها در خود نگه می‌دارد. اما این بنا در طول تاریخ همواره به این شکل نبوده است. در سال ۸۵۶ ه. ق. ( ۱۴۵۲) حدود ۶۵ سال پس از وفات حافظ شمس‌الدین محمد یغمایی، وزیر میرزا ابوالقاسم گورکانی؛ حاکم فارس، برای اولین بار عمارتی گنبدی شکل بر فراز مقبره حافظ بنا کرد و در جلو این عمارت، حوض بزرگی ساخت که از آب رکن آباد پر می‌شد.

این بنا در زمان حکومت شاه عباس صفوی (اوایل قرن یازدهم هجری قمری) مورد مرمت و باز سازی قرار گرفت و همچنین به دستور نادرشاه افشار آرامگاه بار دیگر مرمت شد. کریم‌خان زند (۱۱۵۲ ه. ش) بر مقبره حافظ، بارگاهی به سبک بناهای خود ساخت (تصویر) و بر تربتش سنگی مرمرین نهاد که سنگ امروز نیز باقی است و دو غزل از حافظ به شیوه نستعلیق توسط حاجی آقاسی بیک افشار آذربایجانی نگاشته شده‌است که مطلع آن دو غزل چنین است: مژده وصل تو کو، کز سر جان برخیزم طایر قدسم و از دام جهان برخیزم و ایدل غلام شاه جهان باش و شاه باش پیوسته در حمایت لطف اله باش هم چنین تالاری با چهار ستون سنگی یکپارچه بلند ساخت که از طرف شمال و جنوب گشاده بود و در دو سوی آن، دو اتاق بنا کرد به گونه‌ای که مقبره حافظ در پشت این بنا قرار می‌گرفت و در جلو آن باغ بزرگی را احداث نمود. در سال ۱۳۱۴ ه. ش سرهنگ علی ریاضی (رئیس فرهنگ فارس) با همیاری علی اصغر حکمت و نظارت علی سامی، با طراحی آندره گدار فرانسوی و با الهام گیری از عناصر معماری عهد کریم خان زند، به بازسازی بنای حافظیه اقدام نمودند. در سال ۱۳۱۵ به کوشش علی اصغر حکمت، بنای کنونی با بهره‌گیری از عناصر معماری زندیه و یادمان‌های حافظیه، توسط آندره گدار فرانسوی طراحی و با همکاری علی سامی به اجرا در آمد.

برچسب ها

• آرامگاه حافظ در شیراز

• آرامگاه حافظ

• حافظیه

• تربت حافظ

• حافظیه شیراز

• حافظیه در شیراز

• حافظیه فارس

• حافظیه در فارس

مطالب مرتبط