قرار نیست برای بالا بردن سطح آدرنالین تان هزینه گزاف بپردازید تا از بالای صخره پارک ملی اروپایی به پایین پرش کنید. اصلا نیاز نیست از کشور خارج شوید.

می رویم سراغ دومین غار آبی بزرگ کشور که برای پیمایش آن لحظاتی منحصر به فرد را تجربه خواهید کرد.

غار آبی دانیال با آب خنک و راه پر فراز و نشیبش پیش روی شماست…

شاید تصورش کمی مشکل باشد، اما اینجا خبری از قایق و راهنما نیست، باید دل را به دریا زده، لباس مناسب بپوشید و وارد غار شوید

کمی پس از ورود ، غار دانیال با حوضچه یک متری اش از شما استقبال می کند و شما را تا کمر در آب فرو می برد. پیش تر که بروید جاهایی باید سینه خیز ادامه دهید و برای دیدن بعضی جلوه ها سختی هایی را به جان بخرید.

اما تمام هیجان و زیبایی غار آبی به پیمایش آبی منحصر نمی شود و در جای جای دانیال این پدیده های غاری چند میلیون ساله هستند که شما را خیره می کنند. 

 غار دانیال دومین غار آبی کشور است و یکی از جاذبه های منحصر به فرد استان مازندران به شمار می رود.

این غار پاسخ خوبی به حس کنجکاوی و ماجراجویی شما می دهد و پیمودن مسیر غار در آب، تجربه ی متفاوتی را از غارنوردی برایتان رقم می زند.

در مسیر غار دانیال

برای رسیدن به یک غار متفاوت دل به جاده می سپریم و راهی دیار شمال کشور می شویم. به سوی روستایی زیبا به نام دانیال می رویم و بعد از گذر از میان آن از تمامی دیدنی های بکرش دل می کنیم و قدم در مسیری جنگلی می گذاریم. در مسیر رسیدن به غار باید از رودخانه گذر کنیم و طبیعتی چشم نواز را پشت سر بگذاریم. زیبایی های مسیر کم نیست و خستگی برایمان معنا ندارد تا اینکه بعد از یک ساعت جنگل نوردی چشممان به دهانه ی غار می افتد و دنیای تازه ای پیش رویمان قرار می گیرد. دنیایی که ما را به یک ماجراجویی لذت بخش دعوت می کند.

پس از پیمودن مسیر به یکی از شاهکارهای طبیعت ایران می رسیم که در گوشه ای از خطه ی سرسبز مازندران قرار گرفته است. غار دانیال یکی از غارهای‌های آبی و رودخانه‌ای ایران به شمار می رود که در رشته کوه البرز واقع شده است و از نظر بزرگی در میان غارهای آبی ایران بعد از غار قوری قلعه روانسر در کرمانشاه مقام دوم را دارد. از این غار با عناوین کرد کوی، گرده کوه و چاری نیز یاد شده است و امروزه به دلیل همجواری با روستایی به نام دانیال به همین نام خوانده می شود.

دیدنی ها و تفریحات

با ورود به غار چشمتان به چکنده ها یا استالاکتیت ها خواهد افتاد. این پدیده های طبیعی، رسوبات استوانه ای یا مخروطی شکل هستند که در طول سالیان طولانی به شکل قندیل بر سقف یا دیواره های غار های آهکی شکل می گیرند و بسته به اینکه از چه موادی تشکیل می شوند رنگ خاص خود را دارند.

به جز اینها در این غار چشمتان به چکیده ها نیز خواهد افتاد که در طی سالیان طولانی به همراه استالاکتیت ها شکل گرفته اند. چکیده ها یا استالاگمیت ها در زیر استالاکتیت ها و بر کف غار های آهکی در اثر چکیدن قطرات حاوی مقدار زیادی مواد معدنی محلول و ته نشین شدن و رسوب کردن کلسیم کربنات ایجاد می شوند. در حالی که قاعده ی آنها در کف غار می باشد راس آنها به طرف سقف شکل می گیرد.

پیمایش این غار در نوع خود بسیار جالب توجه است؛ برای عبور از این غار و دیدن زیبایی هایش باید تن به آب بسپارید و قید لباس های خشکتان را بزنید. همین تفاوت یکی از ویژگی های منحصر به فرد این غار است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

اگر به قدمت چند میلیون ساله ی این غار فکر کنید، پیمایش آن برای شما جذاب تر جلوه می کند. شاید گنجی از زر و سیم در آن نباشد اما ویژگی های طبیعی و زمین شناختی آن همچون گنجی گرانقیمت به حساب می آید.

بعد از پیمایش غار می توانید لباس هایتان را عوض کنید و با برپا کردن پیک نیک لحظات خوشی را برای خود رقم بزنید.

راهروی دو کیلومتری و مسیرهای پرپیچ و خم این غار شما را خسته نخواهند کرد چرا که در سراسر آن، سنگ‌های آهکی انحلال پذیر در اثر میلیونها سال گذر آب، اشکال عجیب و غریبی به وجود آمده اند که برای دیدن هر یک لحظه ای توقف خواهید کرد.

خفاش ها در قسمت های مختلف غار حضور دارند و  در طی روز به صورت سر و ته به استراحت می پردازند. گرچه به دلیل ورود گردشگران و برهم خوردن نظم زندگیشان تعداد آنها رو به کاهش است اما شاید خوش شانس بودید و توانستید آنها را ببینید.

دوربین خود را آماده کنید تا تصاویر کم نظیری ره به ثبت برسانید و بعدها از مرور خاطرات سفر خود لذت ببرید.

آب درون غار

آب زلال درون غار از چندین چشمه ی کوچک با شعب مختلف و جویبارها، سرچشمه می گیرد و از نظر دارای درصد پایینی از محلولات است. دمای آب در تمامی فصول سال ۱۷ درجه سانتی گراد است و  کیفیت آن به حدی بالاست که در صورت آلوده نشدن می تواند قابل شرب نیز باشد. جریان رودخانه ی جاری در غار از ابتدای ورود به آن تا بخش انتهایی دیده می شود و عمق آن در بخش های مختلف غار دانیال تا میزان حداکثر ۱ متر متغیر است. البته به هنگام بارندگی خیلی نمی توان به عمق رودخانه اعتماد کرد چرا که در چندین گذرگاه و بخش های مختلف با افزایش آب عبور غیر ممکن می شود.

نکاتی در مورد پیمایش غار

* برای پیمایش غار دانیال به ابزار فنی غارنوردی و علایم رد زنی نیازی ندارید. جریان رودخانه به جز در چند قسمت محدود بهترین راهنمای شما جهت پیمایش غار خواهند بود. اگر خواستید باز گردید و حس کردید گم شده اید، کافیست مسیر اصلی خروج آب را دنبال کنید تا از غار خارج شوید.

* در زمان پیمایش، در هر نقطه ای که احساس خستگی کردید می توانید باز گردید و اجباری برای ادامه ی مسیر وجود ندارد.

* غار تقریبا به دونیمه تقسیم می شود نیمه ی ابتدایی آن بسیار زیباست و به راحتی می توان آن را طی کرد اما با نزدیک شدن به نیمه ی دوم، غار تنگ‌تر و سقف آن کوتاه‌تر می شود و سنگ های تیز تری به چشم می خورد. اگر توان طی کردن حدود ۲۰۰ متر سینه خیز مشکل را دارید می توانید خودد را به مکانی برسانید که فاقد دیواره های آهکی و سنگی است. در این مکان آبی را می بینید که  از لای خاک بیرون می‌زند که در واقع اولین سرچشمه‌های آب غار محسوب می گردد. بهتر است از این محل، راه بازگشت را در پیش بگیرید چون سرما و خیسی موجب آزار شما خواهد شد و از لذت سفر شما می کاهد.

* زمان لازم برای پیمایش کامل غار برای یک گروه کوچک و سریع حدود سه‌ و‌ نیم ساعت طول خواهد کشید و این در حالی است که زمان مورد نیاز برای یک تیم متوسط بین پنج تا هفت ساعت خواهد بود.

مشخصات غار دانیال

طول این غار ۲۱۵۸ متر و عمق آن ۷۴٫۲ متر می باشد و در طول زمان پیمایش غار متوجه خواهید شد که در این مکان زندگی جانوری تنها پشه، خفاش و آبزیان محدودی از جمله قورباغه و خرچنگ را در بر می گیرد. ارتفاع سقف در قسمت های مختلف آن تغییرات فاحشی دارد و از ۰٫۵ تا ۵۰ متر متغییر است. دمای آب در غار حدود ۱۷ درجه و دمای فضای آن بین ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است که تقریبا در همه ی فصول ثابت می باشد.

 قدم به درون غار می گذاریم…

با ورود به غار وارد دنیایی متفاوت و پر آب می شویم که برای کشف جلوه هایش باید زمان بگذاریم و مسیری پرفراز و نشیب را طی کنیم . غار قسمت های مختلفی دارد که در ادامه به آنها می پردازیم:

گذر از تالار خفاش ها

با ورود به غار و طی حدود ۱۰۰ متر از دهانه ی آن، وارد یک حوضچه می شوید که شما را تا شکم در آب فرو می برد. بعد از گذر از این حوضچه و طی ۳۰۰ متر به فضای باز بزرگی به نام تالار خفاش می رسید. در میانه ی تالار تپه‌های بلندی به چشمتان می خورند که بسیار لیز هستند و با فضله‌های خفاش‌ها و گِل پوشیده شده اند.اگر سختی بالا رفتن از آنها را به جان بخرید و خودتان را به قله برسانید، کافیت ستان را بالا بگیرید تا خفاش های خفته را بر روی سقف ببینید. این کلونی‌ یا گروه بزرگ از خفاش ها در چند متری شما قرار می گیرند و برای دقایقی شما را مبهوت خود می کند.

بعد از تماشای خفاش ها از سوی دیگر تپه پایین بیایید و راه را ادامه دهید. در ادامه ی مسیر به اولین آبشار می‌رسید و اگر بخواهید باز هم ادامه بدهید باید از آن صعود کنید. با گرفتن گیره‌های سنگی‌، که بر روی صخره‌ها  تعبیه شده اند از آبشار بالا بروید و مسیر آب را دنبال کنید.

حالا  800 متر از دهانه دور شده اید و پیش روی شما تنگه‌ای عمیق و پرآب قرار دارد که در وسط آن سقف غار تا نزدیکی سطح آب پایین آمده و یک فضای بسته با یک ورودی و یک خروجی و تقریبا شکلی شبیه به یک سیفون را ایجاد کرده است. شاید در نگاه اول عبور از این قسمت غیر ممکن به نظر برسد اما با کمی تلاش می توانید آن را پشت سر بگذارید. برای طی کردن ادامه ی مسیر باید تا گردن داخل آب بروید و با فشار دست به دیواره‌های اطرف سعی کنید که از روی آب عبور کنید. این قسمت حدود دو متر عمق دارد و ۳ متر امتداد یافته است که باید به همین روش طی شود.

به تالار ریزان می رسیم…

به فاصله ی ۲۰۰ متر از سیفون اول، بعد از گذر از تنگه و پشت سر گذاشتن چند سینه‌خیز و پامرغی ( نشسته) طولانی در آب سرد به یک سیفون دیگر با دو اتاق بزرگ‌ در دو طرفش وارد می شوید. اگر هنوز دوست دارید ادامه دهید باید یک صعود دو متری برای عبور از این نقطه را  انجام دهید و از بالای صخره گذر کنید.

اگر هنوز هم می خوایید به ماجراجویی ادامه دهید باید غواصی در غار را نیز تجربه کنید و چند متری را در زیر آب پشت سر بگذارید تا به آن طرف اتاق برسید. با کمی پیاده روی خودتان را به تالار دیگری برسانید که نامش ریزان است و در واقع زیباترین بخش غار می باشد. استلاکتیت‌های جوان، نازک و بلند و تزئینات آهکی شیری رنگ سراسر سقف را پوشانده و جلوه ی کم نظیری را به نمایش گذاشته اند. هرقدر به پیمایش خود ادامه دهید دمای غار  و آب کف آن پایین تر می آید و سرمای بیشتری حس می گردد.

ملزومات سفر

در این سفر نیاز به وسایلی همچون کلاه ایمنی، لباس مناسب (ترجیحا یکسره)، ۲ عدد هد لامپ + باتری اضافه برای هر نفر، چکمه یا کفش مناسب برای حرکت در آب، دستکش کار، لباس و لباس زیر اضافی و جوراب خشک جهت تعویض لباس بعد از پیمایش دارید.

بهترین فصل سفر

دمای هوای غار در تمامی طول سال تقریبا ثابت است و همین ثابت بودن، پیمایش آن را در تمامی فصول سال حتی فصل زمستان نیز ممکن می کند. اما به دلیل اینکه لازم است بعد از خروج از غار لباس های خیستان را عوض و خودتان را خشک کنید بهتر است در فصول گرم سال این مقصد را برای سفر انتخاب کنید.

 راه دسترسی

برای رسیدن به این غار در انتهای روستای دانیال قبل از رسیدن به شیب، وارد جاده ی فرعی دست چپ شوید و راه را تا آخرین ویلا ادامه دهید.در این محل از ماشین پیاده شوید و پس از گذر از عرض رودخانه، از سمت چپ، مسیر رودخانه را تا دومین انشعاب ادامه دهید. پس از رسیدن به دومین انشعاب، مسیر سمت چپ را به سمت بالا دنبال کنید تا زیر دیواره‌ای سفید رنگ برسید.. دهانه غار درست در زیر این دیواره و رو به شمال غربی قرار دارد.

برچسب ها

• غار آبی دانیال مازندران

• غار آبی دانیال

• غار آبی دانیال در مازندران

مطالب مرتبط