در 30 كيلومتري جاده استهبان- شيراز و روبروي روستاي « دهويه» رونيز عليا در ميان كوه غاري زيبا وجود دارد كه به غار گبر شهرت يافته است. از ويژگي هاي اين غار پوشيدگي و استنتار آن است به گونه اي كه تا چند قدمي آن قابل رويت نيست.

دهانه غار كوچك است و براي ورود بدان مي بايست مسافتي سرازيري طي كرد تا به كف غار رسيد. از ويژگي هاي ديگر غار وجود ستون ها و آويزانك هاي آهكي است كه به اصطلاح علمي، استالاكتيت و استالاگميت گفته مي شود. تقريباً از تمامي سقف آن قطرات آب زلال و خنكي مي چكد، در تابستان هوايي بسيار خنك و مطبوع دارد. جالبتر از همه اينها خمره اي است كه در انتهاي غار و در بلنداي صخره اي از روزگاران دور در زير يكي از آب چگان ها نهاده اند. اگرچه شكل ظاهري خود را حفظ كرده است ولي رسوبات آهكي آن را به صورت تكه اي از كوه درآورده است وخود جزيي از استالاگميت آن محل درآمده است. هرچند كه اين غار متعلق به زردتشتيان اين منطقه بوده است. ولي زمين شناسان مي توانند از لايه هاي رسوبي روي خمره قدمت و تاريخ نصب آن بيابند.

برچسب ها

• غار گبر

• غار گبر در شیراز

• غار گبر شیراز

• غار گبر در فارس

• غار گبر فارس

مطالب مرتبط